Nawiązanie przez Wisławę Szymborską w tej poetyckiej refleksji o doskonałej cebuli do traktatu filozoficznego, podejmującego egzystencjalne problemy człowieka, zostało przedstawione w oryginalnej, żartobliwej formie, o czym świadczy chociażby samo zestawienie w parę człowieka i rośliny. Portret człowieka, stworzony przez poetkę, jest bardzo aktualny, skupia się bowiem na jego pełnej niedoskonałości i tajemnicy naturze.